කවිකාර මඩුව

නොසෙල්වි බලා ඉමි.. පෙරමෙන් ..

පෙරදා මෙන් නොව..

සිනහා මඩල..

නුහුරු නුපුරුදු පාඑවකින්.. වැසිගිය..

කතා නොකළ .. සිනා නොවුණු  කාලය..

මිරිගුවක් පසු පස.. හඹාගිය පුංචි ..

කිරිල්ලිය..

නුඹත් නොදැනිම.. මා දින සති..

මාස බලා උන්නා..

නිහඩ සිතුවිලි.. අතරමග..

කාන්සිය මකාලන..

සිහිල් සුළං නැලවි.. නොක්කාඩු..

සිත .. ඵබි බලන.. සදරැස් පවා හිනැහුණා ..

ඔචිචමට..

ගොඑ වෙචිච හදවතට.. තවත් ළංවෙන්න..

බැරි තරමි.. කදුඑ බිංදු..

රැරා වැටෙද්දි..

මතක හොරෙන් නික්මෙන.. තාරුකා ඵළි ..

පවා නුරුස්සන මගේ.. සිත..

අද හෝ  හෙට..

නුඹ දකිවි.. සඳ  ..

නමුත්.. මා දැන් බොහෝ දුර ගිහින්..

අද අඬන.. හෙට හිනැහෙන..

හෝරාවේ  තවත් පමා නැ ..

සමුදෙන්න..

මා දුරින් සිඹින සෙවණැලි  පවා..

නුඹ දකිවි..

දිනක අමතක වුවොත්.. බලන්න පෙරදා මෙන්..

මා හිනැහි බලා ඉදි.. සඳට ළං වි..

නුඹට පෙමිකළ ..

තාරකාවිය..

හිතේ මල් පිපුණේම පමාවී

නෙතේ උතුරණ කඳුළු ගලාවී

වතේ මතකය ඇවිත් වෙළේවී

නැතේ පැතුමක් යලිත් මුලාවී

හිතේ මල් පිපුණේම පමාවී…

විතින් විෂ කටු පිරුණු ළැමැදේ

නිතින් සමනල සිහින මියැදේ

අතින් සිතුවම් මකා නිබඳේ

නෙතින් කඳුළක කවක් පිබිදේ…

පාට බොඳවුණු අහස් විමනේ

රෑට මතකය පෙළයි සිහිනේ

දාට තනිකම රැදුණු සයනේ

කාට අවනඩුද හිමි සඳුනේ

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

ඈත මෑත කොතැන ගියත් දිවා රැයේ...

ජය පැරදුම දරා ගනිමු ජීවිතයේ...

දුක ශෝකය අමතක කර අතීතයේ...

සතුටු සිනා මල් පිපිලා ඉඩෝරයේ...

 දළදා මැදුරේ තේවා හඬ මැද මිහිදුම් සළු පට දෙකට ඉරා...

ළාහිරු කිරණින් දිදුලන තුරු වැල්  පිනි වරුසාවේ කුසුම් පුදා...

මහවැලි කොමලිය හැඩ වැඩ ගන්වා කිරි සුදු පෙන පිඬු බසියි ගලා...

සෙංකඩගල පුර සිඹ එන මදනල ජීවිතයේ සැනසුමයි සදා...

-