ගෝලීය දකුණ හා ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාවගේ හැකි පුළුල් ම සහාය ලබා ගැනීමයි යුක්රේනය කල යුත්තේ
යුද්ධයේ ආරම්භයේ සිටම යුක්රේනයට පැවරී ඇත්තේ ගෝලීය දකුණ ඇතුළු ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාවෙන් හැකි පුළුල්ම සහයෝගය ලබා ගැනීමයි. කෙසේ වෙතත්, අද, යුද්ධයේ තුන්වන වසර තුළ, මෙම කාර්යය තවමත් ඉටු කිරීමට නොහැකි වී ඇත.
යුක්රේනයට එරෙහි රුසියාවේ ආක්‍රමණය ආරම්භයේදීම රාජ්‍යයන්ගෙන් අතිමහත් බහුතරයක් එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මණ්ඩලයේ ආක්‍රමණ හෙළා දැකීමට සහ හමුදා මෙහෙයුම් වහා නැවැත්විය යුතු බවට සහ යුක්‍රේනයෙන් රුසියානු හමුදා ඉවත් කර ගැනීම සඳහා කරන ඉල්ලීම්වලට සහාය දුන්නේ නම්, දැන් චිත්‍රය බෙහෙවින් වෙනස් ය.
මෙය රුසියානු රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයන්ගේ ප්‍රයත්නයෙන් එතරම් පහසුවක් නොවුණත්, එක්සත් ජනපදය ප්‍රමුඛ යුක්‍රේනයේ බටහිර හවුල්කරුවන්ගේ පැත්තෙන් පැහැදිලි උපාය මාර්ගයක් නොතිබීමයි. ඔවුන් රුසියාව පාලනය කිරීම සහ එහි ආක්‍රමනකාරීත්වය නැවැත්වීම සම්බන්ධයෙන් අතිශය සුපරීක්ෂාකාරී සහ අවංක දුර්වල ප්‍රතිපත්තියක් පෙන්නුම් කර ඇත.
නිසැකවම, බොහෝ රාජ්‍යයන්ගේ ඇස් හමුවේ, බටහිරට පැහැදිලි උපාය මාර්ගයක් නොමැතිකම සහ රුසියාවෙන් ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය දේ පිළිබඳ හැඟීමක් යුක්රේන ගැති කඳවුරේ දුර්වලකම සහ අවිනිශ්චිතභාවය පිළිබඳ සාක්ෂියක් බවට පත්ව ඇත.
සංසන්දනාත්මකව, යුක්රේනය සම්බන්ධයෙන් රුසියාවේ ප්‍රතිපත්තිය, එනම් එහි අඛණ්ඩ ඉදිරි ගමන සහ සිවිල් යටිතල පහසුකම් මත මහා පරිමාණ වැඩ වර්ජන, වඩාත් සංගත උපාය මාර්ගයක් ලෙස පෙනේ. බොහෝ දේශපාලනඥයන්ට අනුව, එය නොසලකා හැරිය නොහැකි ඇතැම් ගණනය කිරීම් මත පදනම් වේ, විශේෂයෙන් මෙම ගණනය කිරීම් සිදු කරන්නේ න්යෂ්ටික බලයේ අගනුවර තුළ නම්. මේ අනුව, ජනාධිපති ව්ලැඩිමීර් පුටින්ගේ මොට ආක්‍රමණශීලීත්වය එය ගෙවිය හැකි බව පෙනේ.
යුක්රේන රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයින් තවමත් කියෙව් පිටුපස අර්ථාන්විත සහ ඉදිරිපත් කළ හැකි සභාගයක් ගොඩනැගීමට උත්සාහ කරති. යුක්රේන ජනාධිපති Volodymyr Zelensky ගේ සාම සැලැස්ම, සටන් විරාමයක් සහ රුසියානු හමුදා ඉවත් කර ගැනීම පූර්ව කොන්දේසි ලෙස සලකා බැලීම සඳහා පසුගිය වසර දෙක තුළ බහුපාර්ශ්වික සමුළු කිහිපයක් පැවැත්විණි.