කවිකාර මඩුව

සම්මානනීය කිවිවර කුමාර හෙට්ටිආරච්චිත් අද කවි මඩුවට අරක් ගත් වගි

අඩ සියවසකට පෙර, ගොයම් කපා පෑගු පසු වෙල් ඉපනැලි යායවල් කසාවතින් වේලෙන කාලයට, එකල අපේ ගමේ ගැමි නාටක රඟ දැක්වුණා මතක ය. මගේ ගම ගාල්ල දිස්ත්‍රික්කයේ ඉමදුවට නුදුරු කෝදාගොඩ ගම යි.

එකල අහල ගම් හතකට ම තොවිල් පවිල්වලින් අඩුවක් තිබුණේ නැත. ගොම්මනේ පටන් බෙර සද්ද ඇසෙන විට තාත්තාත්, මාත්, මල්ලීත් හුළු අතු බැඳගෙන, බෙර ගඬ ඔස්සේ තොවිල් ගෙවල් හොයාගෙන ගියෙමු, දහ අට පාලිය ද නරඹා අපි ගෙදර ජාමයට සැවුලෝ ස්වකීය හිමිදිරි ඩියුටිය පටන් ගත්තා මතකය.

කමත අද්දර කුඩා මඩුවක් ඉදිකොට, පොල් කොට සිටුවා, ලෑලි වේදිකාවක් සාදා, ඒ මත ගමේ තරුණයන් ඉදිරිපත් කළ නාට්‍ය දෙස, පැටි සංදියේ හුන් මා බලා සිටියේ හොලිවුඩ් චිත්‍රපටයක් නරඹන්නා සේ අමන්දානන්දයට පත්වෙමිනි

එකල ගමේ පොල්කොට වේදිකාවට ද, සංගීත සාජ්ජයට ද නැතිව ම බැරි ශූර තබ්ලා වාදකයෙක් සිටියේය.

ඒ ඩොලැක්ක නන්දේ ය.

ඔහු කිරි හරක් බලා ගත්, ගොයිතැනට ද කැපවූ මිටි කුඩා මිනිසෙකු විය. ඔහුගේ තබ්ලා වාදන හමුවේ ගැමියන් සේ ම ගැමි ළඳුන් ද ඉමහත් ප්‍රහර්ෂයකින් මන්මත් වූහ.

ඉතාමත් විනෝදකාමී රසවතෙකු වූ ඔහුගේ විසිතුරු ජීවන විලාසිතාව මගේ කවියෙහි ඉපිලෙන්නේ මෙලෙසිනි.

ඩොලැක්ක නන්දේ - ජිඟි ජිඟි - ප්‍රේම සුගන්ධේ

හීන කොදෙව්වේ - තකදොං - ගෑනු නැලෙව්වේ

මුරුක්කු කෑව්වේ - තරිකිට - විලක්කු නැව්වේ

මොකද ඉලව්වේ- දියබරියන් ද - නැටෙව්වේ

ඩොලැක්ක නන්දේ - ජිඟි ජිඟි - සතර දිගන්තේ